Golfjes van verandering: London Fashion Week toont veerkracht te midden van tegenspoed

“Dit zijn uitdagende tijden voor de Britse mode,” zei Caroline Rush, de aftredende CEO van de British Fashion Council (BFC), tijdens het openingsevenement van London Fashion Week op 21 februari. “Hoewel we de voorkeur zouden geven aan een ander landschap, weet ik één ding zeker: deze gemeenschap is veerkrachtig en creativiteit wordt verder versterkt wanneer men te maken krijgt met tegenspoed.” Het was een sombere maar hoopvolle start van wat een verkorte versie was van het halfjaarlijkse evenement, achtervolgd door de geesten van afwezige vaste gasten, maar opgetild door creatieve nieuwkomers die hun plaats hebben ingenomen.

Het is inmiddels geen geheim meer dat deelname aan een modeweek een kostbare onderneming is. Hoewel een select aantal ontwerpers onder het NewGen-initiatief van de BFC financiële steun ontvangt, en daarom veel van de runway-slots inneemt, zijn anderen afhankelijk van sponsoring of moeten ze hun prioriteiten heroverwegen – of dat nu is om te verhuizen naar het meer overvloedig geplatformde Milaan of Parijs, of om shows helemaal over te slaan. Voor het herfst/winter 2025 seizoen leek het erop dat dat laatste de overhand had.

Betekenisvolle gesprekken tijdens intieme diners krijgen voorrang op dure catwalks

Sommige merken zoals Marques Almeida en Carlota Barrera stonden aanvankelijk op het programma en hebben zich teruggetrokken. Voormalige steunpilaren, zoals Molly Goddard, Ahluwalia en Nensi Dojaka, ontbraken volledig. Anderen kozen ervoor om dinerevenementen te organiseren in plaats van runwayshows. Voormalige NewGen-deelnemers 16Arlington, Feben en Aaron Esh behoorden tot die namen, evenals Patrick McDowell, die zijn eigen intieme diner hield in samenwerking met myceliumvezelbedrijf Ecovative, waarmee hij de lancering van een samenwerking met biotechbedrijf Huue vierde.

In een persbericht zei McDowell dat deze afwijking van een traditioneel format bedoeld was om “ruimte te creëren voor betekenisvolle gesprekken”, eraan toevoegend dat mode “net zo goed gaat over de mensen die het dragen als over de kledingstukken zelf”. In een verklaring aan Glossy gaf de ontwerper echter ook toe aan de verhoogde financiële last die gepaard gaat met showen, vooral omdat “sponsorcontracten er gewoon niet meer zijn zoals vroeger”. “Veel marketingbudgetten zijn opnieuw toegewezen, en dat maakt het voor kleinere merken moeilijker om de kosten te rechtvaardigen,” vertelde hij de publicatie.

Waar LFW zich wel op lijkt te richten, is zijn positie als broedplaats voor nieuw, hoogwaardig talent, van wie velen wereldwijde erkenning krijgen voordat ze op het juiste moment terugkeren naar de hoofdstad. Het door Harry Styles gesteunde S.S.Daley is daar een goed voorbeeld van. De winnaar van de LVMH Prize had vorig jaar geshowd op de prestigieuze gastontwerpersplek op de Florentijnse herenmodebeurs Pitti Uomo, en nam dit seizoen op het laatste moment de beslissing om terug te keren naar Londen. Hier vierde de ontwerper, Steven Stokey-Daley, het Britse erfgoed, geïnspireerd door de Schotse schilder Francis Cadell – slogan-breigoed bijvoorbeeld, dat naast gewatteerde jassen en een trenchcoat-hybride viel.

De Ierse Simone Rocha is een andere die al lof heeft geoogst op verschillende podia, nadat ze naar de Haute Couture Week ging als gastontwerper voor Jean Paul Gaultier. Dit seizoen bevestigde ze haar toewijding aan Londen in wat een viering was van het 15-jarig bestaan van het merk. Voor de collectie keek Rocha terecht terug op deze periode om haar ontwerpen te informeren, waarvan vele doen denken aan iconische looks uit haar verleden die naar het heden zijn gebracht. Met lint versierde, kanten jurken vormden de hoeksteen van de lijn en stonden in contrast met zwaardere leren bomberjacks en meer getailleerde pakken die elders te zien waren.

Ondanks dat ze een van de meer gevestigde ontwerpers in Londen is, erkende Rocha ook de uitdagingen waar de industrie vandaag de dag voor staat toen ze vóór het evenement met Elle sprak. De ontwerpster ging in op hoe deelnemers het huidige landschap in hun voordeel kunnen herkaderen, en merkte op: “Ook al is Londen een kleiner seizoen, dat betekent niet dat het niet net zo sterk kan zijn. Het betekent ook niet dat je je beste beentje niet voor kunt zetten. Mode is een weerspiegeling van de tijd, en we leven in uitdagende tijden. Ik denk dat het belangrijk is om uit te zoeken hoe je ermee omgaat en bereid bent om risico's te nemen, dingen op verschillende manieren te interpreteren en de tijd te nemen om dingen te doen die goed voor je zijn.”

Sterrenkracht en theatraliteit injecteren frisheid in een stagnerende omgeving

Het kan zijn dat Londense ontwerpers aantekeningen maken van Parijs en Milaan, waar sterrenkracht helpt om de exposure te vergroten en fans aan te trekken die verder gaan dan de mode zelf. Rocha bijvoorbeeld, schakelde Alexa Chung en Fiona Shaw, onder anderen, in als modellen voor haar show, terwijl Harris Reed – die ook de creatief directeur is van Nina Ricci – zich tot Florence Pugh wendde voor zijn eigen catwalk, gehouden in Tate Britain. Pugh's aangrijpende openingsmonoloog luidde een reeks ontwerpen in die Reeds inmiddels synonieme drama opriepen, met deadstock-kleermakerswol verwerkt in 3D-structuren en geëtste gouden details die scherp afstaken tegen donkere maar vloeiende chiffon en tule.

Theatraliteit speelde ook elders in Londen een rol. Modeweek-veteraan Richard Quinn presenteerde zijn collectie couture-achtige stukken tegen een besneeuwde, Kensington-achtige achtergrond. Zeemeerminsilhouetten en donzige gelaagde jurken doorkruisten de catwalk, gepresenteerd als een liefdesbrief aan de stad zelf. Sieradenmerk Completedworks vertrouwde ondertussen op Debi Mazar om een ​​shopping channel-host te spelen te midden van een inzinking in een theaterproductie als alternatief voor een modeshow. Dergelijke formats brachten een broodnodige verandering in een programma dat verder vrij stagnerend bleef vergeleken met de escalerende schaal van shows elders.

Hetzelfde kan gezegd worden voor het komen en gaan van creatief directeuren in andere modesteden, waar de debuten de planning bepalen en de hype aanwakkeren. Londen daarentegen kent in dit opzicht kalmere wateren, maar er waren toch wat verschuivingen merkbaar, zij het minimaal. Mithridate was het enige merk dat dit seizoen debuteerde met een nieuwe creatief directeur. De Britse ontwerper Daniel Fletcher werd in november vorig jaar aangesteld om te werken aan een rebranding en een nieuwe collectie. Hij gebruikte deze tijd om het merk van zijn demi-couture wortels te verschuiven naar een meer eigentijdse prêt-à-porter benadering, waarbij hij de Chinese afkomst van Mithridate verbond met Fletchers eigen Britse roots.

Elders maken andere ontwerpers hun comeback. Dit is het geval voor Ashish, ooit een vaste waarde tijdens London Fashion Week, maar financiële beperkingen als gevolg van de pandemie en de nasleep van voormalig e-tail partner Matches dwongen ontwerper Gupta Ashish tot heroriëntatie. Met steun van het BFC keerde Ashish terug met de collectie 'Crisis of Confidence', een verwijzing naar de onzekerheden van dit moment en de vrijheid om te falen. De boodschap werd letterlijk verbeeld door een reeks T-shirts met slogans - sommige politiek geladen, 'fashion not fascism'; andere meer ironisch, 'not in the mood'. De collectie werd gepresenteerd in Ashish's kenmerkende campy stijl, wat een duidelijke comeback markeert voor de in New Delhi gevestigde ontwerper.

Instabiele periode voor alle soorten merken veroorzaakt verandering

Ashish gebruikte zijn tijd buiten de schijnwerpers om zijn eigen D2C e-commerce platform te lanceren. De introductie ervan was een reactie op een periode die Ashish omschreef als "zeer destabiliserend" voor een klein onafhankelijk merk. Dit onderstreept de onzekere aard van het huidige klimaat, een landschap dat zelfs de grotere namen op de kalender niet kunnen vermijden.

Het belang van traditionele LFW-merken zoals Burberry die zich aan de kalender committeren, kan echter niet genoeg benadrukt worden. Nu grote namen als JW Anderson zich steeds meer aangetrokken voelen tot de Milanese en Parijse tegenhangers van Londen, is er een zekere behoefte aan headliners die trouw blijven aan hun roots om de relevantie en wereldwijde exposure van de stad te behouden, ongeacht hoeveel zij zelf ook financieel worstelen. In dit opzicht heeft Burberry een hobbelige weg afgelegd, een weg vol kuilen, die de toekomst van de samenwerking met creatief directeur Daniel Lee in twijfel heeft getrokken - speculatie over het vertrek van Lee bij het label is de afgelopen maanden welig getierd.

Hoewel er een onderliggende onzekerheid heerst, was deze niet aanwezig tijdens de FW25 show, die diende als de finale van LFW. Met de gebruikelijke cohort beroemde fans - van Orlando Bloom en Skepta op de eerste rij tot Lesley Manville en Jessica Madsen op de catwalk - was de sfeer er een van een "grote vrijdagavond exodus uit Londen", aldus Lee in de show notes. Dit gevoel werd ook doorgevoerd in de collectie zelf. Typisch Britse stoffen werden verwerkt tot maatpakken, fluwelen damasten jurken toonden ambachtelijk vakmanschap en herwerkte smokingjasjes, zijden pyjamahemden en tweedjassen met veren van zijden organza werden gepresenteerd als nieuw geïnterpreteerde erfstukken.

Net als andere shows vond die van Burberry plaats in Tate Britain, waarmee een eenjarige samenwerking tussen de twee werd gemarkeerd, wat de noodzaak van brancheoverschrijdende samenwerking onderstreept. En inderdaad, wat de Britse mode-industrie nu echt "nodig heeft", is dit gevoel van bredere steun. Hoewel het BFC onlangs één miljoen pond aan financiering heeft binnengehaald via de Great campagne van de Britse overheid om NewGen te ondersteunen, zijn de behoeften groter geworden dan dit, waarbij Caroline Rush ook pleitte voor "een verbeterde handelsovereenkomst met de EU" en, wederom, de terugkeer van taxfree shopping.

Tijdens het openingsevenement zei Rush, die in juni het BFC zal verlaten: "Verdere steun van de overheid is absoluut cruciaal. We moeten samenwerken met de overheid om bedrijven te helpen toegang te krijgen tot goedkope financiering. Het is steeds belangrijker om ervoor te zorgen dat [ontwerpers] de mogelijkheid hebben om de financiering te krijgen om hun bedrijven te laten groeien. We hebben het talent, we hebben alleen dat ondersteuningsmechanisme nodig om hen te helpen groeien."

Rush wordt opgevolgd door voormalig Selfridges directeur Laura Weir, die in april toetreedt tot de raad. Vanaf dat moment zal zij initiatieven leiden die gericht zijn op verantwoorde groei en het creëren van kansen voor talent. Zij zal ook toezicht houden op de volledige implementatie van de duurzaamheidsvereisten van Copenhagen Fashion Week, die dit seizoen werden geïntroduceerd voor NewGen-ontwerpers, maar tegen januari 2026 zullen worden uitgerold naar het volledige programma. Met een nieuw leiderschap en drastische veranderingen in gang, hopen LFW en haar ontwerpers op een broodnodige opleving in de Engelse hoofdstad, die de terugkeer van grote namen en een stabieler platform voor de nieuwkomers teweegbrengt.

Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited.uk. Dit artikel is vertaald met behulp van een AI-tool.

FashionUnited gebruikt AI taaltools om het vertalen van (nieuws)artikelen te versnellen en de vertalingen te proeflezen om het eindresultaat te verbeteren. Dit bespaart onze menselijke journalisten tijd die ze kunnen besteden aan onderzoek en het schrijven van eigen artikelen. Artikelen die met behulp van AI zijn vertaald, worden gecontroleerd en geredigeerd door een menselijke bureauredacteur voordat ze online gaan. Als je vragen of opmerkingen hebt over dit proces, stuur dan een e-mail naar info@fashionunited.com.