Peter Leferink: “Bij Future Generation moet je mode kunnen voelen”
bezig met laden...
Mercedes-Benz FashionWeek Amsterdam opent deze editie met Future Generation. Het programma van de openingsavond staat in het teken van talent met een jonge en vernieuwende visie op de mode, met shows van Martan, Das Leben am Haverkamp en The Painting. Grote naam achter het programmaonderdeel is curator, producent en initiator Peter Leferink. FashionUnited sprak hem over Future Generation, zijn visie op de mode en de selectie van modetalent.
Wat is Future Generation precies?
“Future Generation is geschapen om innovatieve visies vorm te geven en een plek te bieden. Het is ontstaan vanuit mijn verbazing over het modesysteem; hoe we jonge designers opleiden, hoe ze tot collecties moeten komen en hoe ze uiteindelijk een baan moeten vinden. Studenten studeren nu af met een collectie, een bijbehorend boek en een show. Die collectie verdwijnt in een kast en met een boek onder de arm gaan ze de wijde wereld in. Als hoofddocent op AMFI vind ik het onverantwoord om studenten zo op te leiden.”
Kan je dat uitleggen?
“Ik vind dat niet meer van deze tijd. De banen en kansen zijn significant minder geworden; designers schuiven vaak door met eigen personeel en laten maar mondjesmaat nieuwe mensen toe. Er moet bespaard worden, en de planeet gaat langzaam ten onder. Je bent als alumni niet voorbereid op de toekomst en je hebt geen antwoord voor komende generatie.”
Op welke manier wil je dat aanpakken?
“Enerzijds verplicht ik AMFI-studenten om met een noodzaak in hun werk te komen; een toevoeging die de wereld een beetje beter maakt. Het moet duurzaam zijn, of juist esthetisch. Dat je iets kunt toevoegen aan iemands leven door esthetiek, bijvoorbeeld door een fantastische afwerking van een jasje. Dat kan ook duurzaam zijn, als dat iemands lievelingsjas wordt en het daardoor vijf jaar lang gedragen wordt in plaats van een jaar. Anderzijds wordt bij Fashionweek het gesprek gevoerd: hoe kunnen we met presentatie- en business vormen aansluiten op de veranderingen die er moeten komen? Hoe kunnen we op de catwalk, die nog steeds voor veel designers een waarde heeft, emotie overbrengen?”
Welke presentatievormen bedoel je precies?
“Als jij iets te vertellen hebt kan dat in een collectie, maar ook in iets anders. Je merkt dat er een nieuwe groep designers opkomt die op zoek is naar nieuwe vormen van presenteren. Die ruimte voor nieuwe vormen moet er zijn. Vorig jaar had ik op AMFI bijvoorbeeld drie virtual designers die afgestudeerd zijn zonder een stofje aan te raken. Dit jaar studeert er iemand af met een onderzoek naar pigmenten uit bacterieën, in samenwerking met microbiologen. Natuurlijk zijn er nog genoeg studenten die afstuderen als ready to wear ontwerper, maar dit kan dus ook.” Vervolgt: “Er moeten veel meer modespecialisaties komen, naast 2D-designers en 3D-designers is er plek voor research designers en virtual designers. We moeten onze specialismen herzien. Ook hoe je bijdraagt aan de wereld. Als docent breng je mensen met een jonge visie van A naar B, en dat is ook de intentie van Future Generation.”
De vorige editie van Future Generation stond in het teken van techniek…
“Klopt, met hologrammen. Dat was een zeer geslaagd evenement.” Erkent: “Voor mij is er overigens nog steeds een spanningsveld tussen de emotie van kleding en technologie. Ik voel nog niet bij een hologram wat ik voel bij een live optreden, maar anderen voelden dat wel. Misschien is het een generatie-ding. Jonge generaties voelden echt een thrill, ik voelde het pas aan het einde.”
Dit keer staat Future Generation-openingsavond in het teken van emotie. Waarom heb je daarvoor gekozen?
“Ik had het idee om de emotie van het kledingstuk en het moment weer op te zoeken. We zijn allemaal zo bezig met morgen, de verandering. Maar we weten eigenlijk helemaal niet hoe dat ingevuld wordt. Morgen is een onbeschreven blad en daarom wilde ik iets doen met een blank canvas. Daarnaast geloof ik dat jonge mensen alleen vooruit kunnen als ze samenwerken, ook met andere disciplines. Ik heb daarom gekeken naar jonge designers die al zo nadenken in samenwerkingen. Zo kwam ik op het idee voor The Painting, de slotshow van de openingsavond.”
Hoe gaat de show van The Painting eruit zien?
“De negen designers van The Painting maken drie outfits. Mijn enige eis was dat de outfit wit is met als thema ‘imagine’. Je zit in een gezamenlijke show, dus de muziek, volgorde van modellen en choreo is gekozen door ons. Ontwerpers kiezen zelf hun ontwerpen, modellen, schoenen, haar en make-up.”
Wat kan je vertellen over de geselecteerde ontwerpers van The Painting?
“Op het moment dat ik het idee van The Painting had, wilde ik ontwerpers die bezig waren met de waarde van mode en de waarde voor de planeet. Liesbeth Sterkenburg bijvoorbeeld; zij maakt een politiek statement. Daar staat dan een Sunanda Koning tegenover, die juist uitgaat van craft op een bijna hippie-achtige manier. Johannes Offerhaus met zijn draaiende rok is een voorbeeld van emotie en technologie; daarmee raakte hij zijn publiek. Marlou Breuls studeerde bij mij af; zij was publiekslieveling bij Lichting 2016 en het concept van The Painting paste goed bij haar. Trinhbecx vond ik bij de vorige editie geweldig, zij hadden echt de spirit van mode.”
Maar Future Generation beslaat de hele openingsavond. Hoe kwamen de overige onderdelen, Martan en Das Leven am Haverkamp, tot stand?
“Ik kwam in gesprek met Martan (ontwerpersduo Diek Pothoven en Luuk Kuijf, red.), nadat ik ze bij de eindexamenshows had gezien. Ik werd over ze getipt door creatief directeur Iris Ruisch. Ze hadden een sterk plan en hun concept sluit naadloos aan op The Painting. Tijdens hun show komen ze met een soort ‘tempel’, waar alle geloven samen kunnen komen in respect voor elkaar. Waar The Painting uitgaat van een blank canvas, gaat Martan uit van een kleurexplosie; zij hebben alles al ingevuld. Ik wilde ook een aanvullende partij die een show kon geven over de emotie van kleding en de toekomst van het overbrengen daarvan, dat werd Das Leben am Haverkamp. Zij hebben een zeer eigenzinnige visie en ze zijn solisten in een kwartet.” Vertelt glimlachend: “Eigenlijk is dit seizoen een beetje ‘alsof het zo zijn moest’. Het opzetten van het totale programma had ik binnen een week rond. Op een gegeven moment klikte het, this is it.”
Hoe nauw ben je betrokken bij het proces van de ontwerpers?
“Ik laat de mensen zo vrij mogelijk. Het is hun show. Ik ben een klankbord, ik ben er voor productionele zaken, ik kijk mee en kan ze koppelen als ze dat willen. Maar alleen als ze dat vragen. De outfits worden inhoudelijk niet bekritiseerd.” Legt uit: “Alleen als ze daarom zouden vragen zou ik dat doen, maar niemand heeft dat gedaan. Dat bevestigde eigenlijk ook mijn keuze voor deze ontwerpers.”
Als je inhoudelijk niet meekijkt, hoe hou je dan de kwaliteit hoog?
“Dat doe ik vooral op gut feeling. In het begin waren er natuurlijk mensen, waaronder sponsoren, die je moet overtuigen van deze jonge onbekende ontwerpers. “Zijn dat dan bekende ontwerpers?,” vragen ze dan. Het zijn natuurlijk nog geen Jan Taminiau’s en Iris van Herpens. Maar het zijn wel ontwerpers die een potentie hebben om internationaal door te breken, dat is voor mij ook een voorwaarde om ze te selecteren.”
Wat levert een deelname aan Future Generation op voor een jonge ontwerper?
“Ik hoop dat deelnemers meer willen dan hun brood verdienen. Dat ze hun missie fundamenteel vinden, totdat ze er hun brood mee verdienen. Mijn missie gaat verder dan alleen een cultureel platform. Als ik daarbij kan helpen, op welke manier dan ook, dan doe ik dat. Ik geloof dat zo’n show wel degelijk een springplank kan zijn.” Benadrukt: “Het gaat overigens niet om jong talent. Dat kan ook zijn dat iemand 40 jaar meeloopt, zichzelf opnieuw uitvindt en met een jonge visie komt die opvallend anders is.”
Is het essentieel om mee te doen aan Future Generation voor ontwerpers?
“Dan zou ik mezelf en Future Generation overroepen, maar ik vind wel dat een designer een podium nodig heeft. Ik word altijd gedreven door emotie, omdat ik vind dat je mode moet kunnen voelen. En met Future Generation kan dat.”
Welk advies geef jij jonge ontwerpers die de arbeidsmarkt opstappen?
“Als er geen noodzakelijkheid in je werk zit, of dat nou mode is of iets anders, ga dan iets anders doen. Ik geloof ook niet in kuddegedrag. Bij Future Generation werk je met mensen die bezieling hebben.”
Wat voor emotie moeten mensen krijgen van Future Generation? Of gaat het erom dat mensen geraakt worden?
“Zonder oppervlakkig te zijn, dat laatste. Waar het eigenlijk om gaat; mode heeft in de afgelopen jaren de waarde verloren. Mede door fast fashion en grote winkelketens. Mode is zo inwisselbaar geworden, je gaat geen relatie meer aan met een kledingstuk. Dat vind ik gek. Terwijl mode, een kledingstuk, letterlijk gezien dichterbij je is dan je eigen relatie.” Hij verwijst naar het opiniestuk ‘Oproep tot verandering’ van Ellen Haeser op FashionUnited, waarin zij sceptisch is over een podium als Fashionweek en of de consument wel geraakt wordt door een presentatie. “Fashion Week Amsterdam is zowel een commercieel gezond event als cultureel fundamenteel, en juist daarom is het waardevol voor startende en gevestigde designers. In Nederland hebben we zoveel talent. Denk naast Future Generation ook aan een Liselore Frowijn en Tess van Zalinge; die geven mode haar waarde terug. Zij laten je mode weer beleven, maken het waardevol en bieden daardoor iets duurzaams. Ik wil dat mensen die emotie van mode voelen.”
De openingsavond van het catwalkprogramma van Mercedes-Benz Fashion Week Amsterdam vindt plaats op donderdag 26 januari 2017.
Beeld: MilanGino, Team Peter Stigter