Freelancers en de coronacrisis: haarstylist en visagist Cécile Holle
bezig met laden...
Ontwerpers, stylisten, schrijvers, fotografen, vormgevers, producenten: in de mode zijn freelancers overal. Zelfstandig en flexibel werken heeft zo zijn voordelen, maar het betekent ook grotere risico’s. Nu steeds meer collecties, producties en evenementen worden geannuleerd als gevolg van de coronacrisis, lopen voor veel freelancers de opdrachten terug. Wat zijn voor hen de gevolgen? Wat houdt hen bezig? FashionUnited spreekt verschillende freelancers uit de mode-industrie over de impact van de coronacrisis op hun werksituatie.
Deze week is dat haarstylist en visagist Cécile Holle. Zij was naar eigen zeggen ‘altijd al bezig met haar en make-up’, maar werkte na haar studie commercieel communicatiemanagement eerst enkele jaren als marketeer en bij een videoproductie-startup. Nadat een vriendin Holle vroeg om haar bruidskapsel en make-up te verzorgen, ging het balletje rollen. Holle volgde een officiële visagie-opleiding in Kaapstad, stelde een portfolio samen, en werd in 2015 fulltime freelancer. Heden ten dage doet ze de haarstyling en visagie voor foto- en videoshoots van internationale merken, zoals Filippa K, Karl Lagerfeld en Suitsupply.
Hoe ziet je werksituatie er gewoonlijk uit?
“Ik heb regelmatig fotoshoots: editorials, maar ook commerciële shoots. Het grootste deel is voor externe opdrachtgevers, maar sommige organiseer ik zelf. Ik stel een team samen, en vervolgens kijken we met elkaar naar merken waar we content voor zouden kunnen of willen maken. Die content maken we vaak in het buitenland. Dan combineren we meerdere opdrachten in één trip, dat scheelt in de kosten. Vorig jaar was ik met een team in Zuid-Frankrijk, en voor mei had ik een paar opdrachten in Portugal gepland staan.”
“Voor shoots ben ik veel op pad in binnen- en buitenland. Af en toe werk ik een paar dagen thuis, dan werk ik aan de organisatie van mijn eigen shoots en doe ik mijn administratie.
Hoe is je werksituatie veranderd?
“Ik heb een contactberoep. Daardoor kon ik de afgelopen maanden het grootste deel van mijn werk helemaal niet doen. En ik mocht ook niet meer reizen, dus werk in het buitenland werd eveneens onmogelijk.”
“In de eerste instantie dacht ik: nu heb ik eindelijk tijd om andere dingen op te pakken, het updaten van mijn website, bijvoorbeeld. In de praktijk ben ik daar minder aan toegekomen dan verwacht. Omdat de kinderopvang dichtging en mijn man fulltime kon blijven werken, heb ik die periode met ons zoontje doorgebracht. Ik vond het erg fijn om zoveel quality time met hem te hebben. Daarnaast heb ik veel nagedacht over de vraag wanneer, hoe, en in wat voor vorm, ik mijn werk weer zou kunnen oppakken.”
Deze week gaat de kinderopvang weer open, en mogen contactberoepen weer worden uitgevoerd. Wat betekent dat voor jou?
“Ik mag weer werken! Ik heb voor de korte termijn wat afspraken gepland om mensen te knippen. Verder ben ik bezig met het organiseren van alternatieve shoots. En misschien dat we de content die we voor verschillende bedrijven in het buitenland zouden gaan maken, vanuit Nederland kunnen maken. Mogelijk kunnen we hier ook nieuwe opdrachtgevers vinden. Maar dat is uiteraard afhankelijk van wat bedrijven de komende tijd voor mogelijkheden hebben.”
Wat zijn je verwachtingen voor de lange termijn?
“Ik hoop dat het werk weer wordt zoals het was, maar dan met meer bewustzijn. Ik mis het reizen, het is een van de dingen die dit beroep zo leuk maken, maar het kan efficiënter en bewuster. Denk bijvoorbeeld dat het plannen van meerdere shoots op één reis; dat kan bijdragen aan een lagere footprint.”
“Wat ik ook mis, zijn de bijzondere gesprekken met al die verschillende mensen die je tijdens shoots ontmoet: modellen, maar ook mariniers, actrices, gepassioneerde ondernemers… Ik kan niet wachten om weer te beginnen. Ik heb de afgelopen weken echt gemerkt hoe fantastisch ik mijn werk vind. Het zal de komende tijd ongetwijfeld anders zijn, maar misschien valt het mee. Of je nu afstand moet houden of niet, die bijzondere gesprekken voer je denk ik toch wel.”
Homepagebeeld: Cécile Holle