Nieuwe start voor Ilja Visser

Negen maanden na het faillissement van haar label start ontwerpster Ilja Visser een nieuw bedrijf. Het is gelukt om nieuwe investeerders te vinden en ze begint met een nieuwe collectie onder de naam ‘Ilja’. FashionUnited sprak de ontwerpster over het faillissement, het nieuwe bedrijf en de ambities voor het label.

In april 2016 viel het doek voor je eigen label. Wat ging er mis?

“Een jaar voor het faillissement werd ik toegelaten op de officiële kalender in Parijs, en de reacties waren overweldigend. We hebben alle kansen aangegrepen die er op ons pad kwamen. Maar eigenlijk hadden we de verleiding moeten weerstaan en betere keuzes moeten maken. Meedraaien op zo’n hoog niveau in Parijs is natuurlijk geweldig, maar ook heel intens. Er gaan enorm veel deuren voor je open. Je ontmoet veel mensen die interesse hebben in couture en commerciële mode. Hierdoor hebben we te veel kansen aangegrepen met ons label Ready to Fish. Zo zijn we op alle internationale beurzen gaan staan en daar hebben we enorm veel in geïnvesteerd. Maar eigenlijk hadden we rustig aan moeten doen en meer heldere keuzes moeten maken. Op een gegeven moment lukte het niet meer om de productie voor te financieren. De kosten liepen vervolgens op. In een jaar tijd liep het mis.”

Welke verliezen hadden jullie?

“Als je je productie niet meer kunt voorfinancieren, gaat het best hard. De verkoop van Ready to Fish ging eigenlijk heel goed, maar de financiën liepen op.”

In het faillissementsverslag stond dat je langdurig ziek bent geweest. Welke rol speelde dat in het faillissement?

“Op het moment dat het financieel minder ging, heb ik te hard gewerkt en te veel stress gehad. Daardoor ben ik uiteindelijk overspannen geraakt.” Vervolgt: “ Ik heb er alles aan gedaan om het te kunnen voorkomen, maar dat is niet gelukt. Toen heb ik moeten berusten in het feit dat het zo was. Dat heeft me wel heel veel nieuwe inzichten opgeleverd. Het was een hele bijzondere periode in mijn leven.”

Kan je dat uitleggen?

“In deze branche loop je achter de feiten aan, altijd aan het rennen, en wanneer krijg je nu een moment om te bezinnen? Als je die fase tegenkomt, moet je ‘m omarmen.” Het ontwerpen, het zakelijke gedeelte en het aansturen van een team van twintig mensen is gewoon heel pittig. Het hele totaalplaatje was erg zwaar.”

Hoe kwam het uiteindelijk tot een faillissement?

“Mijn echtgenoot, die toen in het bedrijf werkte en nu nog steeds adviseur is, die zei bij de zoveelste tegenslag ‘dit gaan we niet meer doen, we hebben geen andere keuze dan het aanvragen van het faillissement. Het is geen haalbare kaart meer.’ Dat is achteraf een hele goede beslissing geweest, zowel zakelijk als persoonlijk. Ik ‘deed het niet meer’. We hebben veel mensen zelf op de hoogte gesteld. Niet iedereen was daar natuurlijk blij mee, maar velen begrepen de situatie wel.”

Hoe ben je gekomen waar je nu bent?

“In de zomer heb ik volledige rust genomen. In het begin heb ik geen naald of draad in mijn handen gehad. Tot ik op een punt kwam dat ik weer langzaam interesse kreeg in de mode en ging schetsen. Op een gegeven moment voelde ik dat ik moest kiezen tussen een ander leven beginnen of terug gaan in de mode. Na gesprekken met mensen ging het vlammetje weer flakkeren. Dat gaf ook heel veel zelfvertrouwen. Al snel kwam ik erachter dat ik ontzettend hou van dit vak en ontzettend trots ben op alles wat ik heb bereikt. En ik heb nog zoveel doelstellingen die ik wilde bereiken.” Legt uit: “Ik begrijp nu waarom Amerikanen je feliciteren als je failliet bent gegaan; daar kan je echt iets van leren. Je krijgt de kans om met een schone lei te beginnen, en ik heb ook een rugzak vol ervaringen.”

Hoe heb je vervolgens je label van de grond gekregen?

Ik heb een pitch deck gemaakt en daarmee ben ik naar investeerders gestapt. Het voordeel was dat ik al een behoorlijk track record had en kon vertellen waar ik van geleerd heb. Het label heeft daarnaast een grote naamsbekendheid.”

Welke doelstellingen heb je met je nieuwe bedrijf?

“Al tien jaar ben ik bezig met mijn label, maar voor mijn gevoel ben ik met de bouw ervan pas op een derde. Tot nu toe stond het merk in het teken van bestaansrecht, nu wil ik het label commercieel uitrollen. Een ding dat ik heb geleerd, dat wordt ook de strategie van Ilja 2.0, is dat ik het duurzaam wil aanpakken. En een neus voor goede partners ontwikkelen.”

Ontbraken die partners tot nu toe?

“Voor het bouwen van een label in een branche met moordende concurrentie heb je partners met veel ervaring nodig. Die had ik eerst niet. Gelukkig heb ik er nu twee gevonden. Deze partners zijn investeerders en adviseurs, die graag willen anoniem blijven. Daarnaast heb ik er een juridisch adviseur en een financieel adviseur bij. Zij hebben veel internationale ervaring, bij grote merken.”

Wat kan je vertellen over het ‘nieuwe’ label?

“Het label heet ‘Ilja’ en de eerste collectie hangt nu net in de showroom (Blue Glory, red.). De eerste reacties zijn heel positief. Ik heb een agent en distributeur gevonden en we starten met verkoop in Nederland. Het is een voortborduring van Ilja 1.0, maar wel is het nu commercieel. Het label heeft een duidelijke link met Ilja Couture; de collectie straalt comfort uit - dat wilde ik heel graag. De stoffen zijn rijk en comfortabel. Ik speel veel met materialen en combineer bijvoorbeeld een blouseje met broek met een laag kruis. Sjiek met stoer; dat is waar Ilja voor staat. Dit is lager geprijsd en is dus commerciëler. Een sweater kost bijvoorbeeld 69 euro, een vest vanaf 100 euro en een colbertje is 260 euro. Ready to Fish zat in een hoger segment.”

Wat is je ambitie voor het eerste seizoen?

“We hebben een target van rond de twintig klanten, maar eerst eens kijken hoe het wordt opgepakt.”

Denk je al aan couture?

“Ik denk er zeer zeker aan, maar Ilja 2.0 staat in het teken van duurzame groei. We willen meer tijd nemen om beslissingen te maken. Ik heb geleerd van ‘te hard gaan’. We gaan het zeker oppakken, maar ready to wear moet eerst goed staan. Later gaan we couture doen en dat koppelen aan ready to wear. Maar we beginnen nu op deze manier; stapje voor stapje.”

Hoe lang blijf je nog aan couture denken voor je het echt gaat doen?

Lachend: “Ik kan heel veel ballen tegelijk in de lucht houden, maar dat wil ik niet meer. Ik wil een gezond bedrijf bouwen en nu krijg ik die kans. Om op dat hoogste niveau te showen in Parijs, dat is een grote kostenpost. Die komt als we er klaar voor zijn. Dat kan twee seizoenen zijn, of drie seizoenen.”

Hoe ga je de taken verdelen in het nieuwe bedrijf?

“Ik ben eindverantwoordelijk voor alles, maar ik heb fantastische adviseurs om me heen.”

Hoe los je straks de voorfinanciering op?

“Met nieuwe investeerders en een financieel adviseur, die veel ervaring heeft in de mode. Hij is doorgewinterd in liquiditeitsprognoses en de seizoenen.”

Bij je vorige label was er veel interesse vanuit Azië en het Midden-Oosten. Speel je daar nu op in?

“Couture is wereldwijd lovend ontvangen. Ik heb al uitnodigingen gekregen voor Dubai Fashion Week en Chengdu Fashion Week. Dat gaan we weer oppakken, maar one step at a time. De tijd moet nog leren of ik hier al dit jaar op in ga of in een later stadia. In de toekomst hoop ik ook verder bouwen met andere producten, zoals parfum.”

Hoe zit het met je oude personeel, komen zij weer terug?

“Van een aantal medewerkers kan ik me goed voorstellen dat zij weer terug komt. Ik werk met mensen op freelance basis, wat mij de kans geeft met specialisten op projectbasis te werken. Zo ben ik in de gelegenheid om betere kennis in te huren.”

Begrepen je werknemers destijds het faillissement?

“Een aantal had veel ervaring in de modebranche; zij weten hoe zoiets gaat. Voor andere jongere medewerkers was het een stuk lastiger. Niet iedereen kan in het hoofd van een ondernemer kruipen.”

Hoe kijk je terug op het afgelopen jaar? Wat heb je geleerd?

“Het was een krankzinnig en bizar jaar. Er waren zoveel verschillende emotionele fases, die je vormen als mens. Ik heb geleerd dat niet iedereen werkt vanuit een passie zoals ik, sommigen werken om geld te verdienen. De keuzes maken over met wie je gaat werken zijn belangrijk. En een van de dingen die ik concreet gerealiseerd heb, is het luisteren. De mensen om mij heen hebben mij op verschillende momenten concrete dingen aangegeven, maar ik heb daar niet bij stil gestaan. Nu kan ik beter dingen signaleren, waardoor ik meer waarde aan advies hecht en het ook daadwerkelijk kan implementeren. Dit is een belangrijk onderdeel geweest van mijn groeiproces.”

Beeld: Ilja