Er zijn talloze duurzaamheidsinitiatieven, maar wie in de mode-industrie drijft de transitie écht – of hun inspanningen nu wel of niet zichtbaar zijn voor het grote publiek? We interviewen changemakers, consultants, duurzaamheidsdeskundigen en activisten in de mode. Wat kunnen we van hun werk leren?

In deze vierde aflevering spreekt FashionUnited met Baptiste Carrière-Pradal, een Franse expert op het gebied van duurzaamheid en wetgeving, gevestigd in Amsterdam, met meer dan vijfentwintig jaar ervaring in de modebranche. Hij is medeoprichter en directeur van 2B Policy, een adviesbureau dat modebedrijven, textielbedrijven en andere organisaties ondersteunt bij het navigeren door ESG-beleid en -wetgeving.

Fashionising change (deel 4): Baptiste Carrière-Pradal over het omzetten van beleid in vooruitgang

1. Wie ben je en wat is je achtergrond en expertisegebied?

Mijn naam is Baptiste Carrière-Pradal. Ik begon mijn carrière begin jaren 2000 in het gebied van arbeidsrechten in toeleveringsketens, eerst in Oost-Europa, daarna in Azië en met name Bangladesh, in een tijd waarin de productie snel groeide. Mijn focus lag altijd op het helpen van merken om risico's in verband met mensenrechten en compliance (het naleven van wet-en regelgeving, red.) te begrijpen en aan te pakken. Dat leidde ertoe dat ik hoofd duurzaamheid werd bij Decathlon, waar ik hielp bij het pionieren van de ecologische voetafdruk van producten en het communiceren hiervan naar consumenten, lang voordat het standaardgebruik was in de industrie.

Later trad ik toe tot de Sustainable Apparel Coalition, nu Cascale, om de impact over de hele industrie te verbreden. Daar lanceerde ik het Social & Labor Convergence Program, gericht op het harmoniseren van de manier waarop sociale prestaties worden gemeten.

In 2020, na gewerkt te hebben voor een onafhankelijk merk en vervolgens in samenwerking met de industrie, veranderde ik mijn denkwijze. Ik geloofde dat, gezien de omvang en versnippering van de sector, zinvolle wetgeving de grootste aanjager van verandering zou worden. Daarom besloot ik mijn eigen organisatie op te richten, werkend op het snijvlak van duurzaamheid en wetgeving, om ervoor te zorgen dat de sector het beste uit deze kans zou halen.

2. Waar werk je momenteel aan: hoe ondersteun je modebedrijven vandaag de dag? En op welke werkzaamheden en projecten ben je het meest trots?

Bij 2B Policy helpen we organisaties navigeren door het snel veranderende landschap van duurzaamheidswetgeving. De meeste duurzaamheidsteams hebben niet de tijd, middelen of juridische expertise om complexe beleidsteksten te interpreteren. Daar komen wij in beeld: het vertalen van wetgeving naar duidelijke, bruikbare strategieën, van praktische implementatie, zoals het naleven van de EU-ontbossingswet, eco-designvereisten of de Franse regels voor milieukenmerken, tot strategische planning op lange termijn. Tot onze klanten behoren het MKB, sport- en luxemerken, brancheplatforms en aanbieders van duurzaamheidstools.

Of het nu gaat om het uitsplitsen van wat belangrijk is, het identificeren van de impact, of het helpen van organisaties om met vertrouwen te handelen, ons doel is hetzelfde: bedrijven voorop laten lopen bij veranderingen in de regelgeving, risico's in hun toeleveringsketens beperken en zich voorbereiden op systemische verandering. In het huidige landschap is het begrijpen van beleid niet alleen compliance , het is een concurrentievoordeel.

Een van de bredere beleidsprojecten waar ik het meest trots op ben, is de onlangs voltooide Product Environmental Footprint (PEF) voor kleding en schoenen, gericht op het creëren van één geharmoniseerde methode om de milieu-impact van textiel- en schoenenproducten te beoordelen en te vergelijken.

Het was een vijf jaar durende inspanning waarbij honderden merken en diverse belanghebbenden betrokken waren, van vezelassociaties tot luxe-, sport- en mode-spelers. Het proces was complex en soms controversieel, maar het is ons gelukt om tot een collectief compromis te komen. De definitieve PEF is ingediend bij de Europese Commissie, die deze nu heeft gevalideerd en eerder dit jaar (mei 2025) officieel in Brussel heeft gelanceerd.

Ik ben er even trots op dat ik medeoprichter en voorzitter ben geweest van de Policy Hub, die nu onafhankelijk opereert, als een centraal platform dat de mode-industrie verenigt rond EU-duurzaamheidswetgeving en een kritische stem is bij het vormgeven van beleidskaders die van invloed zijn op de sector.

3. Welke tip, les of stof tot nadenken wil je onze lezers - beslissingsmakers in de mode - meegeven?

Ten eerste, begrijp dat wetgeving een katalysator is voor verandering. De meeste wetten formaliseren simpelweg wat verantwoordelijke bedrijven al zouden moeten doen.

Ten tweede, wetten zullen zich blijven ontwikkelen en ondanks hun verschillende focus - of het nu gaat om ontbossing, dwangarbeid of koolstofemissies - komen de meeste regels op hetzelfde neer: bedrijven moeten hun kennis van hun toeleveringsketens verdiepen, eigenaar worden van wat daarbinnen gebeurt en zullen (meer) verantwoordelijk worden gehouden voor hun algehele impact.

Ik wil ook benadrukken dat, afgezien van het naleven van de regels, de urgentie duidelijk is. We voeren dit gesprek op een van de warmste dagen ooit gemeten in Europa, en het is pas juni, een herinnering dat klimaatverandering niet langer toekomstgeluid is, maar een huidige realiteit.

Het uitstellen van actie brengt echte risico's met zich mee. De sector wordt al geconfronteerd met steeds strengere regelgeving, en degenen die wachten, kunnen binnenkort te maken krijgen met strengere regels, kortere deadlines en minder flexibiliteit. Om concurrerend, veerkrachtig en geloofwaardig te blijven, is het nu tijd om te handelen.

4. Welk advies heb je voor bedrijven die een grotere positieve impact willen maken/meer willen doen als het gaat om duurzaamheid?

Als je echte verandering wilt stimuleren, begin dan met prioriteiten stellen. De waardeketens van de mode zijn ongelooflijk complex en het is gemakkelijk om te verdwalen in het proberen alles tegelijk op te lossen. Focus op de meest materiële kwesties en faseer de rest. We leven en werken in een wereld met beperkte middelen, gerichte actie brengt meer impact.

Samenwerking is essentieel. Sommige problemen kun je intern aanpakken, maar de meeste vereisen samenwerking met collega's, leveranciers of actoren buiten je waardeketen.

Denk aan traceerbaarheid. Het is niet alleen voor duurzaamheid, maar ook voor bedrijfsveerkracht. Als u niet weet waar je katoen vandaan komt, weet je niet hoe tarieven of andere handelsrisico's je beïvloeden. Vaak komt wat u doet om sociale of milieurisico's te beheersen ook andere delen van je bedrijf ten goede.

5. Hoe kijk je naar de toekomst van de modesector?

Er is een constante race naar sneller en goedkoper, maar dat brengt serieuze uitdagingen met zich mee. Toen ik begon, was fast fashion de zorg, nu worden we geconfronteerd met ultra-fast fashion van Shein en Temu en wellicht hebben we binnenkort te maken met ultra-ultra-fast modellen. Deze cycli versnellen en de onderkant van de markt blijft verschuiven. Maar wat zelden verandert, zijn de grote spelers aan de top. De luxegiganten Chanel, Hermès, Louis Vuitton blijven opmerkelijk stabiel en zullen waarschijnlijk over tien jaar nog steeds de top van piramide bekleden. Dat zegt ons iets. Ik prijs de ultra-fast fashion businessmodellen niet, maar wat ik probeer te zeggen is dat we hun groei en impact moeten begrijpen.

Alleen fast fashion bestrijden is als het najagen van luchtkastelen: het zal het systeem niet stoppen. In plaats daarvan geloof ik in echte, systemische oplossingen. Textiel-tot-textiel recycling is er een van. Het is geen wondermiddel, maar het heeft een reëel potentieel om de milieudruk van de industrie te verminderen. Als we recycling kunnen opschalen en het gebruik van nieuwe materialen kunnen verminderen, zijn we een stap dichter bij een closed-loop systeem, iets dat in andere industrieën al bestaat. Daar zie ik echte kansen, en daar kan wetgeving echt verandering versnellen.

Gerelateerde artikelen:

• Wie maakt onze kleding? Modeproductie en de toeleveringsketen uitgelegd
• Changemakers in de mode (deel 1): Thami Schweichler van United Repair Centre
• Changemakers in de mode (deel 2): Romain Narcy van Rematters, Ereks Blue Matters en de Denim Deal
• Wat betekent ‘regeneratief’ precies in de mode?
• "Duurzame Materialen": wat zijn next-gen materialen, biobased materialen en gerecyclede materialen? Wanneer is een materiaal echt gerecycled?
• Hoe voldoe ik aan de CSRD? Koploper Schijvens Corporate Fashion deelt de tips voor het MKB
• Waar is de systeemverandering in de mode-industrie?
• De overgang naar een circulaire economie: Is minder meer in de toekomst van de mode?
• Reparatie krijgt steeds meer aandacht - ook in de modesector - Wat als we onze favoriete kleding langer kunnen dragen?
• De overgang naar een circulaire economie: Is minder meer in de toekomst van de mode?
• Voor een circulaire economie en mode-industrie is gedragsverandering essentieel

Als je een aanbeveling hebt voor een sterke kandidaat voor deze serie, aarzel dan niet om contact met ons op te nemen via info@fashionunited.com.

Bronnen:
- Interview Baptiste Carriere-Pradal op 30 juni 2025.
- AI-tools werden gebruikt om het interview te transcriberen en om het schrijven van dit artikel te ondersteunen, met name bij het herformuleren en vereenvoudigen van citaten.

Dit artikel is in het Nederlands vertaald met behulp van een AI-tool.

FashionUnited gebruikt AI taaltools om het vertalen van (nieuws)artikelen te versnellen en de vertalingen te proeflezen om het eindresultaat te verbeteren. Dit bespaart onze menselijke journalisten tijd die ze kunnen besteden aan onderzoek en het schrijven van eigen artikelen. Artikelen die met behulp van AI zijn vertaald, worden gecontroleerd en geredigeerd door een menselijke bureauredacteur voordat ze online gaan. Als je vragen of opmerkingen hebt over dit proces, stuur dan een e-mail naar info@fashionunited.com.